Miejski portal informacyjny:
Bielsko Biała, Szczyrk, Bestwina, Buczkowice, Czechowice-Dziedzice

11 stycznia w Urzędzie Stanu Cywilnego swe 100. urodziny obchodziła pani Stanisława Dłubakowska-Plutecka, której gratulacje i życzenia złożył prezydent miasta Jacek Krywult wraz z przewodniczącym Rady Miejskiej Ryszardem Batyckim. W uroczystości wzięła udział rodzina z różnych stron Polski: z Zielonej Góry, z Tczewa, z okolic Poznania, z Warszawy, Torunia, z Duszników Zdroju jak również rodzina i przyjaciele z Bielska-Białej. Na jubileusz przyjechała m.in. siostra pani Stanisławy z Tczewa, która 2 lata temu również świętowała 100. urodziny, tyle że w USC w Zielonej Górze. Wszyscy zgromadzeni byli pod wrażeniem znakomitej kondycji jubilatki, która odczytała – bez użycia okularów – przygotowane przez siebie podziękowania – wszystkim, którzy umożliwili zorganizowanie uroczystości, a także biorącym w niej udział - sąsiadom, byłym pracodawcom, Radzie Osiedla Straconka. – Cieszę się, że tak licznie przybyli sąsiedzi –życzliwi, uczynni, mili ludzie, którzy sprawiają, że nie czuję się samotna, mimo że jestem sama. Świat nie jest taki zły, skoro ludzie są dla siebie życzliwi i chętni do pomocy – powiedziała.

Pani Stanisława Dłubakowska-Plutecka  z domu Merdasińska, urodziła się 7 stycznia 1914 r. w Essen, dokąd rodzice pochodzący w Wielkopolski wyemigrowali za chlebem. Gdy tylko nadarzyła się możliwość, cała rodzina wróciła do Polski, osiadając w Tczewie, gdzie jubilatka chodziła do szkoły powszechnej i gimnazjum, wychowywana przez szkołę i rodziców w duchu patriotycznym. Potem kontynuowała naukę w Liceum Dietetycznym w Inowrocławiu. Była to nowa i nowoczesna na tamte czasy szkoła z dwuletnią praktyką w szpitalu na Oksywiu. Koniec nauki zbiegł się z kryzysem i wielkim bezrobociem. Pani Stanisława przyjechała do pracy do Bielska w roku 1936. Tu poznała swego pierwszego męża. Trudny czas wojny przetrwali oboje w Bielsku. Jubilatka pracowała w gospodarstwie rolnym w Komorowicach, potem w fabryce zbrojeniowej w Białej, dzięki czemu uniknęła wywózki do Niemiec. W lutym 1945 r. zgłosiła się do pracy w magistracie w Bielsku, w roku 1947 przeniesiona została służbowo do elektrowni, a rok później do gazowni, gdzie pracowała do emerytury, do 1974 r.  Po śmierci męża jeszcze dwa razy wyszła za mąż. Będąc na emeryturze, prowadziła Ośrodek Nowoczesna Gospodyni w Straconce pod patronatem Miejskiej Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Bardzo dobrze układała się jej współpraca ze społecznością Straconki – Kołem Gospodyń Wiejskich, szkołą podstawową, zarządem GS. Przez całe życie pani Stanisława rozwijała swe zainteresowania, pielęgnowała pasje. Nadal dużo czyta, wyszywa obrazy i obrusy, szydełkuje, upiększa ogród, interesuje się wydarzeniami w kraju i na świecie oraz w najbliższym otoczeniu.