Miejski portal informacyjny:
Bielsko Biała, Szczyrk, Bestwina, Buczkowice, Czechowice-Dziedzice

Fantastyczny, akustyczny koncert łączący klasykę, jazz i mnóstwo innych muzycznych wpływów zaprezentował Nigel Kennedy wraz ze swoim zespołem. Dodatkowo zaserwował publiczności mnóstwo zabawy i dowcipu.

Zapowiadało się zupełnie poważnie, ale już kiedy muzycy weszli na scenę Nigel zaczął od żółwika z kontrabasistą, przedstawił zespół, o sobie mówiąc "jestem Nigel". Po chwili rozpoczęła się pierwsza część koncertu, wypełniona muzyką Bacha. Nigel nie byłby jednak sobą gdyby nie włączył w motywów irlandzkich i odrobiny jazzu, w momentach granych z zespołem. W częściach solowych było bardzo klasycznie i wirtuozersko, a piękny dźwięk skrzypiec roznosił się w Domu Muzyki.

W drugiej części, po przerwie Nigel, zmienił nie tylko strój sceniczny, ale takze klimat wykonywanej muzyki. Wziął na warsztat utwory genialnego jazzowego pianisty Fatsa Wellera. Delikatnie nagłośniony zespół imponował dynamiką, chwilami grając tak delikatnie, że słychać było wybijanie rytmu przez skrzypka, a chwilami grając "na pełnym gazie". Takie zmiany były możliwe dzięki znakomitym muzykom - fantastyczemu kontrabasiście, gitarzyście i perkusiście - bielszczaninowi Krzysztofowi Dziedzicowi, grającemu, najczęściej miotełkami, tylko na werblu (tylko czasami zastępował go niewielkim bębenkiem). Ciekawostką był wykonany w tej części jazzowy standard Take Five. Oprócz grania było dużo opowiadania, żartów z poszczególnych muzyków - publiczność mogła sie poczuć jak w niewielkim, zadymionym klubiku. Muzyka jednak wyraźnie przypadła widzom do gustu. Nic dziwnego, że tak długo nie chcieli wypuścić Nigela i jego muzyków, że ci bisowali wielokrotnie, a koncert zakończył sie po prawie 3 godzinach (wliczając 20-minutową przerwę). W czasie bisów skrzypek pokazał, że jest w stanie zagrać wszystko - od jazu, poprzez skocznego czardasza po muzykę irlandzką, a wielokrotne bisowanie zmieniło się w kolejną, niezapowiedzianą część koncertu. Jej zwieńczeniem było wyjście Kennedy'ego na widownie, skąd wygrywał swoje melodie.

Widzowie na pewno długo nie zapomną tego koncertu. Nigel Kennedy poświecił go swoim muzycznym mentorom - Yehudi Menuhinowi i Stephanowi Grapellemu.